Rok po rozpoczęciu produkcji samochodu Giardiniera, w zakładach Autobianchi rozpoczęła się produkcja zupełnie odmiennego pojazdu, dotychczas nie wytwarzanego przez FIAT-a, jak w przypadku Giardiniery. FIAT miał w nowym przedsięwzięciu produkcyjnym -mediolańskiej firmy swój udział. Dopiero dwa lata później, w 1971 r. wyjaśniła się sprawa; okazało się, że nowy fiatowski pojazd, model 127, ma wiele wspólnych cech konstruk-cyjnych z Autobianchi A 112. Mediolańska firma uzależniona była od FIAT-a i w pewnym sensie stała się poligonem doświadczalnym turyńskiego koncernu. Samochód A 11 2 wyprodukowano w samą porę; wówczas wzrastało zainteresowanie małymi, ale wygodnymi samochodami, klasy pojemności skokowej silnika około 1000 cm3. Takim wozem jest właśnie Autobianchi A 112, ma małe wymiary zewnętrzne, jest tani, ekonomiczny w eksploatacji i zapewnia przewożenie 4 osób dorosłych oraz małego bagażu. Samochód wykazuje przy tym dobre własności dynamiczne; dużą prędkość maksymalną do 130 km/h i zdolność do rozpędzania się od O do 100 km/h w ciągu 18,6 s. Firma była pionierem jeśli chodzi o poprzeczne ustawienie z przodu układu napędowego we włoskich samochodach. Początek w 1964 r. zrobiła Primula, później był model A 111, a teraz układ ten zastosowano w A 112.
Silnik znajduje się z prawej strony pojazdu, a przekładnie z lewej, stąd wynika konieczność stosowania półosi napędowych o nierównej długości - prawa jest dłuższa. Znając konstrukcję angielskiego samochodu Morris Mini z jego 10-letniego stażu produkcyjne-go, można było w A 112 uniknąć takich (nie zawsze dobrych) rozwiązań, jak wspólny układ olejenia silnika i przekładni (skrzynia biegów zblokowana razem z przekładnią główną) oraz ustawienie chłodnicy równolegle do osi podłużnej pojazdu, W Morrisie Mini, ze względu na brak bezpośredniego wlotu powietrza od czoła pojazdu do chłod-nicy, zastosowano wentylator aż 16-łopatkowy, natomiast w A 112 wentylator jest 4-łopatkowy i sterowany zależnie od temperatury silnika, przez termostat. Silnik A 112 został opracowany w oparciu o znaną już wcześniej konstrukcję silnika z samochodu Fiat 850. Ta tylna jednostka napędowa Fiata 850 z wałem korbowym obracającym się w odwrotną (lewą) stronę niż wały korbowe wszystkich innych silników na świecie, znalazła zastosowanie w przednionapędowym A 112. Zmieniono w niej jednak wał korbowy, zwiększając skok tłoków, zmieniono wałek rozrządu, uzyskując inne czasy otwarcia zaworów i wprowadzono inny gaźnik. Wały: korbowy i rozrządu kręcą się teraz w prawą stronę.
Nadwozie tego małego pojazdu jest pojemne, łatwy dostęp do jego wnętrza daje troje drzwi. Po złożeniu tylnego siedzenia uzyskuje się dużą przestrzeń bagażową - 700 dm3.
Załadowanie bagażu odbywa się przez unoszenie do góry trzecich drzwi, które stanowią część ściany tylnej samochodu.
Rozmieszczenie wszystkich koniecznych zespołów w tak małym pojeździe zasługuje na uznanie. Układ napędowy znajduje się bardzo blisko przodu pojazdu, przez co uzyskano dużo miejsca na nogi osób jadących na przednich siedzeniach. Koło zapasowe umiesz-czone tuż przy ścianie tylnej pojazdu - leży płasko pod bagażnikiem. Pojemny, 30-litrowy zbiornik paliwa, również płasko ułożony, znajduje się przed tylną osią, a więc w bardzo bezpiecznym miejscu. Zawieszenie kół przednich i tylnych (pochodzi od Fiata 128) nie zajmuje dużo miejsca. Z przodu smukłe zwrotnice kolumnowe mieszczą się obok układu napędowego, natomiast elementy zawieszenia tylnego ułożone są płasko, poprzecznie. Takie rozmieszczenie elementów pojazdu pozwoliło na maksymalne wykorzystanie jego wnętrza, dodajmy przy niewielkich wymiarach zewnętrznych, l jeszcze jedna, ważna sprawa - ten mały wóz ma wiele rozwiązań zwiększających bezpieczeństwo. Oprócz bezpiecznego umieszczenia zbiornika paliwa, A 112 ma m.in. układ kierowniczy położony za osią przednią z łamaną przegubowo kolumną kierownicy, 2-obwodowy układ hamulcowy i miękkie wykładziny ostrych krawędzi we wnętrzu nadwozia. Autobianchi A 112 trzeba ocenić jako trafne i pierwsze włoskie rozwiązanie małego samochodu do masowego użytku, zarówno do jazdy miejskiej, jak i na dłuższe przebiegi. Trzeba przy tym pamiętać, że konstruktorzy tego wozu mieli ułatwione zadanie, wzorowali się na brytyjskim BMC-Mini i japońskiej Hondzie N-600. W konstrukcji A 112 zastoso-wano wszystko to, co było najlepsze w pierwowzorach, a zarzucono te rozwiązania, które spotykały się z krytycznymi uwagami w długim okresie eksploatacji wspomnianych pojazdów. W momencie wprowadzenia do produkcji A 112 nie produkowano we Włoszech małego, zarazem wygodnego i tak nowocześnie rozwiązanego konstrukcyjnie pojazdu z przednim układem napędowym. Wprawdzie zakłady Innocenti wytwarzały na licencji brytyjskiej słynny samochód Mini, nie była to jednak duża produkcja, a poza tym Mini nie "przyjął" się dobrze na włoskim rynku. Również zakłady Autobianchi nie produkowały takiej liczby pojazdów, którą mogłaby zaspokoić zapotrzebowanie. W 1970 r. razem z małą Giardinierą, A 112 oraz większymi samochodami: Primulą i A 111, firma wyprodukowała około 80 tysięcy pojazdów.
Samochód Autobianchi A 112 wytworzył we Włoszech jakby głód na pojazd tej klasy. Dobrze przygotował rynek na wprowadzenie samochodu produkowanego w wielkiej serii. Takim samochodem okazał się Fiat 127, do którego przeniesiono z A 112 cały układ napędowy i elementy jezdne, w tym zawieszenie kół przednich i tylnych. Po wprowadze-niu na rynek Fiata 127 nie zaprzestano produkcji A 112, przeciwnie, samochód zaczęto rozwijać konstrukcyjnie. Pojawiły się dwie nowe, obok podstawowej, wersje Autobianchi: A 112 Elegant i A 11 2 Abarth. Pierwsza wersja, to bardziej elegancki wystrój zewnętrzny nadwozia i wyposażenia wnętrza niż w wersji podstawowej, natomiast druga z wymienionych wersji została przygotowana przez specjalistyczną firmę Abarth. Zwięk-szono pojemność skokową silnika z 903 do 982 cm3, uzyskano wyższa moc o 10,3 kW (14 KM). Prędkość maksymalna wersji Abarth wzrosła do 150 km/h. W listopadzie 1977 r. zademonstrowano zmodernizowane nieco nadwozie A 112. Kształt pojazdu nie został zmieniony, natomiast dokonano zmian w wystroju zewnętrznym iwewnętrznym nadwozia. Z zewnątrz np. zmieniono zderzaki, wprowadzając nowe, szersze, wykonane z tworzywa. Z boku nadwozia umocowano szerokie listwy chroniące je przed drobnymi uszkodzeniami oraz zmieniono kształt przednich kloszy świateł kierun-kowskazów i zespolonych lamp tylnych. Po tych "kosmetycznych zabiegach" samochody A 112 uzyskały bardziej elegancki i nowocześniejszy wygląd.
Od 1979 r. wytwarzane są cztery wersje samochodu A 112. Samochód wyposażony w silnik o najmniejszej pojemności skokowej i najniższej mocy, produkowany od 1969 r. nosi teraz nazwę A 112 Junior. Najbardziej dynamiczna z wersji pochodzi z warsztatu Abartha. Pojazd wyposażony jest w silnik o pojemności 1050 cm3, również z Fiata 127, ale o oznaczeniu 1050. Moc silnika A 112 Abarth wynosi 51,5 kW (70 KM) i jest większa o 15,7 kW (20 KM) niż moc silnika o tej samej pojemności skokowej, stosowanego do napędu Fiata 127 - 1050. Samochód z silnikiem przygotowanym przez firmę Abarth ma dobrą dynamikę, np. prędkość 100 km/h uzyskuje już w ciągu 13,6 s rozpędzania. Najnowsze, wprowadzone w 1982 r., zmiany w gamie produkcyjnej samochodów Autobianchi A 112 spowodowały wycofanie z produkcji wersji Elegant, zastępując ją nową wersją, a raczej nowym jej oznaczeniem: LX. Samochód ma ten sam silnik, co Elegant o pojemności skokowej zwiększonej z 903 do 965 cm3, uzyskanej przez zwiększenie średnicy cylindrów z 65 do 67,2 mm. Zmianę tę wykonano już w 1 977 r.; natomiast LX ma teraz w układzie przeniesienia napędu skrzynię biegów o pięciu przełożeniach do jazdy w przód, zamiast skrzyni Eleganta czteroprzekładniowej. Zabiegu tego dokonano celem obniżenia zużycia paliwa.
DANE TECHNICZNE SAMOCHODU
Autobianchi A 112 (A 112 Junior/A 112 LX i Elite/A 112 Abarth)
Nadwozie samonośne, 3-drzwiowe, 5-miejscowe, metalowe
Silnik 4-suwowy, 4-cyl., rzędowy, ustawiony poprzecznie z przodu pojazdu, napędza koła przednie
Średn.cyl. x skok tłoka, mm 65x68/ 67,2x68/ 67,2x74
Pojemność skokowa, cm3 903/ 965/ 1049
Moc maks.przy obr/min 31 kW = 42 KM / 35,5 kW = 48 KM -DIN/5600/ 51,5 kW = 70 KM -DIN/6600
Stopień sprężania 9:1/ 9,2:1/ 10,4:1
Skrzynka przekładniowa 4-bieg/ 5-bieg/ 5-bieg
Zawieszenie przednie; wahacze poprzeczne, zwrotnice kolumnowe typu Mc Pherson, stabilizator
Zawieszenie tylne; trójkątne wahacze poprzeczne, 2-piórowy resor poprzeczny, amortyzatory teleskopowe
Hamulce dwuobwodowe, przednie tarczowe, tylne bębnowe z regulatorem siły hamowania, hamulec ręczny mechaniczny działa na koła tylne
Ogumienie o wymiarach 135 SR 13
Długość/ szer./ wys. pojazdu - 327/ 148/ 134 cm
Rozstaw osi - 204 cm
Masa własna pojazdu, kg 655/ 675/ 700
Prędkość maks., km/h 130/ 137/ 155
Zużycie paliwa l/100 km przy v= 90 km/h 5,6/ 5,8/ 5,3
źródło: Poznajemy samochody świata. Zdzisław Podbielski Samochody włoskie. WKiŁ, W-wa.1986
)
+ Phedra JTD + Lybra SW 2,0 na emigracji i DS20